Ως άξιος εκπρόσωπος της γενιάς μου έχω από καιρό πάψει να ονειρεύομαι. Εξακολουθώ όμως να θρυμματίζομαι σαν τις βιοδιασπώμενες πλαστικές σακούλες, σαν τα ποτήρια που χρησιμοποιούν στα μπαρ- ακόμα κι όταν σπάνε είναι επικίνδυνα μόνο για τον εαυτό τους-, λόγω υπερβολικής έκθεσης στην υπεριώδη ακτινοβολία της ελπίδας.
Στις μέρες μας, είναι δύσκολο να βρεις αυθεντικά σύμβολα, έχει πλημμυρίσει η μαύρη αγορά με απομιμήσεις. Έχω κουραστεί κι εγώ να ερμηνεύω- σημαίνει σου λέω, κι εννοώ συμβαίνει. Τόσα χρόνια χορτάσαμε σημάδια, τώρα θα πουλούσαμε και την ψυχή μας για ένα απτό αδιαμφισβήτητο συμβάν.
Νυχτώνει νωρίς πια. Παρηγοριέμαι υφαίνοντας χίμαιρες ή λουφάζω κάτω απ΄το πάπλωμα της μνήμης. Δεν πλαστήκαμε εμείς για βεβαιότητες, ξέρεις...
No comments:
Post a Comment