Κατάλαβε τότε πως το εξωτερικό χάος ήταν απλώς ένας αποτελεσματικός τρόπος να ξεφεύγει για λίγο από τους χαώδεις εσωτερικούς λαβυρίνθους, ακριβώς όπως ο σωματικός πόνος άμβλυνε κάπως τον πόνο της ψυχής.
Κι η μορφή με τα χίλια πρόσωπα άρχισε πάλι να αποκτά διακριτό περίγραμμα και σαφή χαρακτηριστικά. Και το ραδιόφωνο έπαιζε εκείνο το τραγούδι για το φεγγάρι, τη μοναξιά και την ηδονή του τρόμου.
Κουρασμένα βλέφαρα, ένα οδυνηρά ηλιόλουστο πρωινό Κυριακής, βαρύ από τα όνειρα της νύχτας.
No comments:
Post a Comment