Αντί για τη βαθιά αδιατάρακτη θλίψη της αθανασίας, εσύ επιλέγεις την τρυφερή αγωνία της επιβίωσης.

Ανταλλάσεις τους πολύτιμους λίθους της έμπνευσης με ένα σακί γεμάτο αλμυρά βότσαλα, τα αιθέρια φτερά σου με ένα ζευγάρι ανθεκτικές μπότες, τις αιώνιες μελωδίες με το απαλό κελάρυσμα της λήθης.

Εξακολουθείς να μη μετανιώνεις, ούτε καν όταν ξεχνιέσαι και απειλείς ανύποπτους περαστικούς με ανομολόγητους πόθους μεταμφιεσμένους σε επίμονα βλέμματα.

Οι μεθυσμένοι για επανάσταση ποιητές, μόνοι στα σκοτεινά δωμάτια τους, αφαιρούνται μετρώντας αντανακλάσεις αστεριών στην αρυτίδωτη λίμνη του βουλωμένου νεροχύτη.

Να αφήνεις χώρο στον χρόνο σου για τίποτα. Μόνο αυτό.