Πότε ένας άνθρωπος γίνεται σύμβολο; Και πότε ένα σύμβολο ξαναγίνεται άνθρωπος; Μας στοιχειώνουν τα ζωντανά περιφερόμενα σύμβολα όσων δεν θα μπορέσουμε να αγγίξουμε ποτέ. Αναζητάμε διεξόδους σε ερειπωμένες πεζογέφυρες πάνω από την εθνική οδό.

Σκέψεις που μας τρομάζουν, τρόμοι που μας δίνουν έναυσμα για σκέψη- αντιφάσεις που αντιστρέφονται και αντιστροφές που αντιφάσκουν. Εναντιωνόμαστε σε έναν ρηχό κόσμο χωρίς αντιθέσεις.

Μην πιστέψεις πως έχεις τη μία και μοναδική απάντηση. Όλοι βλέπουν διαφορετικά χρώματα και ακούν διαφορετικές σιωπές. Αν υπάρχει ανθρώπινη φυσή, σίγουρα αποτελείται κατά τρία τέταρτα από ανεκπλήρωτους πόθους και κατά ένα τέταρτο από βία.

Οι ήχοι που κυριαρχούν στην ιστορία ανθρωπότητας: το κλάμμα ενός νεογέννητου, το γέλιο ενός είρωνα, εκατομμύρια κραυγές πολέμου. Υμνούμε τη γαλήνη ακριβώς επειδή λαχταράμε ότι μας διαφεύγει.

Τη νύχτα αγωνιάς σιωπηλά. Ο χρόνος διαστέλλεται. Ενας καυτός άνεμος σαρώνει τα μολυσμένα θραύσματα της ελπίδας: Νοτιοεμμονικός. Η αναμονή είναι ο χειρότερος οιωνός για σένα, που ξέρεις πια να διαβάζεις τα σημάδια- ή νομίζεις πως ξέρεις.

Άραγε σε ποια φράση θα σε διακόψει η άφιξη του ονείρου; Ή μάλλον όχι, η άφιξη της συντριβής του ονείρου, το πεπρωμένο το ίδιο. Ποιό πικρό τέλος σε δελεάζει πιο πολύ;

Προδιαγράφεις εξαρχής την απογοήτευση. Αυτός είναι, γνωρίζεις βαθιά μέσα σου, ο τρόπος σου για να ξορκίσεις μια πιθανή επανάληψη του παρελθόντος. Ο χρόνος διαστέλλεται, η αναμονή γίνεται σχεδόν σωματική.