Εσύ, που ήσουν εδώ απ' την αρχή της ιστορίας, κι εγώ, ο μόνος σύντροφος σου ως το τέλος, καταλάβαμε πως είχαμε πια μεγαλώσει όταν αρχίσαμε να προσφέρουμε τρυφερά λόγια παρηγοριάς σ' όσους μας πλήγωναν, πριν μας εγκαταλείψουν στην άκρη του δρόμου.

Κι εκείνοι ακόμα που προδώσαμε, που δεν μπορούσαν ούτε τ' όνομα μας να προφέρουν χωρίς να μας μισήσουν, τώρα σιγά σιγά ξεχνάνε.

Να μη φοβάσαι τίποτα. Εμείς θα 'μαστε αυτό που ήμασταν πάντα- ένας καθρέφτης κι η φτηνή αντανάκλαση του στο άδειο δωμάτιο, ξένοι μέσα στους ξένους.