Έρημος

Αν δεν είχες γεννηθεί άνθρωπος θα ήσουν σίγουρα κάκτος. Ναι, κάκτος με μικροσκοπικά κόκκινα λουλούδια και απαλά, πολύ απαλά, αγκάθια.

Πολλοί θα σε περιεργάζονταν από μακριά, αλλά λίγοι θα πλησίαζαν τόσο ώστε να καταλάβουν πως ήσουν τόσο επικίνδυνος όσο ένας ανθισμένος νεογέννητος σκαντζόχοιρος με μάτια σαν γυάλινες χάντρες και τρυφερά όνειρα ανθισμένου νεογέννητου σκαντζόχοιρου.

Αν ήσουν κάκτος, θα άπλωνες νωχελικά τις ρίζες σου στην καυτή άμμο, θα ξεδιψούσες με δροσοσταλίδες και τις νύχτες θα ψιθύριζες τα σκουροπράσινα μυστικά σου στους τυφλοπόντικες της ερήμου.

Εσύ όμως γεννήθηκες με ένα χλωμό σάρκινο περίβλημα, που ξεφλουδίζει στον ήλιο, και την ασίγαστη δίψα των ανθρώπων- δίψα για νερό, για κρασί, για έρωτα και για φαντασμαγορικές καταστροφές.