Χαλάζι στον πλανήτη των χαμένων ευκαιριών

Η εξάλειψη του τελευταίου ίχνους ελπίδας, όσο επώδυνη διαδικασία και αν είναι, προκαλεί σχεδόν πάντα μια κάποια ανακούφιση. Το να πενθείς για κάτι οριστικά χαμένο είναι, συνήθως, πιο υποφερτό από το να ελπίζεις για κάτι απροσδιόριστο ή άπιαστο.

Σε αντίθεση με την ελπίδα, το πένθος έχει αρχή και τέλος. Ναι, όλες οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι το πένθος είναι πλασμένο για τον άνθρωπο, ή ίσως ο άνθρωπος είναι πλασμένος για το πένθος, ενώ η ελπίδα αποτελεί απλώς μία παρενέργεια του ενστίκτου αυτοσυντήρησης.