Παλινδρόμηση

Γυρνάς ξανά στο σκοτάδι γιατί μόνο εδώ κυλούν τα παγωμένα ποτάμια της έμπνευσης. Σπέρνεις γύρω σου το χάος γιατί μόνο στη θολή του αντανάκλαση αναγνωρίζεις, φριχτά παραμορφωμένο, το πρόσωπο σου.

Απελπισία σημαίνει να μην έχεις πια τίποτα να χάσεις. Ολομόναχος μέσα στη σιωπή ανακαλύπτεις τα κρυμμένα ίχνη της ποίησης. Κι ο έρωτας, είχε πει ο ποιητής, είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον.

Αν δεν είμαστε πλασμένοι για την ευτυχία, τι γυρεύουμε σ' αυτή τη γή; ρωτάς χωρίς να περιμένεις απάντηση. Οι θεοί βουβάθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια και οι άνθρωποι δε σταματούν να φωνάζουν ασυνάρτητα.

Σκεπάσου ξανά με το μανδύα της θλίψης, κοιμήσου τον ύπνο της εγκατάλειψης, ικέτεψε για άφεση αμαρτιών γνωρίζοντας πως τη συγχώρεση του εαυτού σου δεν θα την κερδίσεις ποτέ.

Κι όταν ξημερώσει, αν ξημερώσει, θα στολίσουμε μαζί τις ρημαγμένες υποσχέσεις του μέλλοντος με ψευδαισθήσεις ηλιαχτίδων.